کلیدهای رمزارز چیست: کلیدهای عمومی و کلیدهای خصوصی؟

به عنوان یک سرمایه‌گذار یا علاقه‌مند به ارزهای دیجیتال، درک کلیدهای رمزارز ضروری است. کلیدهای رمزارز به کاربران امکان دسترسی به کیف پول رمزارز خود را می‌دهند و به آنها اجازه می‌دهند رمزارز ارسال و دریافت کنند. فناوری مورد استفاده برای توسعه بلاکچین، چارچوب رمزارز، رمزنگاری کلید عمومی نامیده می‌شود. رمزنگاری کلید عمومی از یک جفت کلید به نام‌های کلید عمومی و کلید خصوصی استفاده می‌کند. کلیدهای عمومی و خصوصی چه هستند؟ چرا کلیدهای رمزارز در ارزهای دیجیتال اینقدر مهم هستند و چگونه کار می‌کنند؟ به این موارد خواهیم پرداخت.

کلید عمومی را مانند شماره حساب بانکی در نظر بگیرید و کلید خصوصی را مانند رمز عبوری که کاربر می‌تواند برای اثبات مالکیت حساب استفاده کند. کلید رمزارز برای یک حساب کاملاً مستقل از پروتکل بلاکچین است. می‌تواند توسط کیف پول سخت‌افزاری یا نرم‌افزاری کاربر بدون هیچ ارجاعی به بلاکچین یا بدون دسترسی به اینترنت برای کیف پول‌های سخت‌افزاری ایجاد و مدیریت شود. اکثر ویژگی‌های بلاکچین که رمزارز را قدرتمند می‌کنند، مانند غیرمتمرکز بودن، اعتماد، شفافیت، امنیت و غیر امانی بودن، توسط کلیدهای رمزارز تسهیل می‌شوند.

رمزنگاری کلید عمومی

رمزنگاری کلید عمومی روشی برای رمزگذاری داده‌ها با استفاده از جفت کلیدهایی است که از نظر ریاضی مرتبط اما غیر یکسان هستند. این جفت کلیدها شامل کلید خصوصی، کلید امضا و کلید عمومی هستند. داده‌ها با کلید عمومی رمزگذاری و با کلید خصوصی رمزگشایی می‌شوند. این یک تابع یک طرفه است، به این معنی که در حالی که یک کلید عمومی می‌تواند با استفاده از یک الگوریتم از کلید خصوصی محاسبه و تولید شود، عکس آن امکان‌پذیر نیست. این الگوریتم به عنوان الگوریتم SHA256 شناخته می‌شود، SHA256 یکی از امن‌ترین و قابل اعتمادترین الگوریتم‌ها در رمزنگاری است، داده‌های رمزگذاری شده SHA256 هرگز بدون کلید خصوصی نمی‌توانند رمزگشایی شوند. وقتی کلید خصوصی داده‌ها را رمزگشایی می‌کند، داده‌های رمزگشایی شده به عنوان داده‌های امضا شده شناخته می‌شوند.

به عنوان مثال، شما یک رشته داده "Hello" را تایپ می‌کنید و این داده را از طریق یک حساب رمزنگاری کلید عمومی عبور می‌دهید، کلید عمومی داده را به "chBy6UybnJ7cW" رمزگذاری می‌کند و فقط کلید خصوصی در جفت کلید رمزنگاری می‌تواند داده‌های رمزگذاری شده را رمزگشایی کند، بنابراین "chBy6UybnJ7cW" را دوباره به "Hello" رمزگشایی می‌کند. بیایید نگاه دقیق‌تری به این جفت کلیدها بیندازیم.

1. کلید عمومی

کلید عمومی آدرس کاربر برای دریافت تراکنش‌های رمزارز است. یک کلید عمومی قابل مقایسه با شماره حساب مرتبط با یک حساب بانکی است. کلید عمومی محل ذخیره رمزارز است و با یک کلید خصوصی جفت می‌شود، از کلید خصوصی برای تأیید رمزارز دریافتی استفاده می‌شود. هر کسی می‌تواند رمزارز را به یک کلید عمومی ارسال کند، فقط مالک کلید عمومی می‌تواند با ورود به کلید عمومی با کلید خصوصی به رمزارز دریافتی دسترسی پیدا کند تا ثابت کند کاربر مالک رمزارز دریافت شده در کلید عمومی است. چندین آدرس رمزارز می‌تواند از یک کلید عمومی تولید شود، هدف آدرس‌های مختلف دریافت توکن‌های رمزارز مختلف از یک بلاکچین است. این در مورد بلاکچین‌هایی که توکن‌های رمزارز غیر از رمزارز بومی خود را پشتیبانی می‌کنند صدق می‌کند.

2. کلید خصوصی

کلید خصوصی، مانند یک رمز عبور، دنباله‌ای از بیت‌ها است که در رمزنگاری برای رمزگشایی داده‌های رمزگذاری شده SHA256 استفاده می‌شود. از کلیدهای خصوصی در رمزارز برای امضای تراکنش‌ها و اثبات نگهداری یا مالکیت یک کلید عمومی بلاکچین استفاده می‌شود. کلید خصوصی نه تنها برای اثبات مالکیت کلید عمومی استفاده می‌شود بلکه برای دسترسی به کیف پول رمزارز کلید عمومی، خرج کردن توکن‌های دریافتی و تأیید تراکنش‌ها نیز استفاده می‌شود. کلیدهای خصوصی بیت‌کوین به طور خاص دارای یک رشته 256 بیتی، ترکیبی از حروف و اعداد هستند. کلید خصوصی بیت‌کوین شما در کیف پول رمزارز شما ذخیره می‌شود، کاملاً خارج از بلاکچین وجود دارد و به اینترنت وابسته نیست. کلیدهای خصوصی بیت‌کوین به شما امکان می‌دهند هر زمان که بخواهید به بیت‌کوین خود دسترسی داشته باشید.

برخی ممکن است بپرسند، "اگر کلیدهای خصوصی رمزارز خود را گم کنم چه می‌شود؟" اگر کلید خصوصی خود را از دست بدهید، معمولاً هیچ راهی برای بازیابی آن وجود ندارد مگر اینکه نسخه پشتیبان داشته باشید. به عبارت دیگر، اگر کلید خصوصی خود را از دست بدهید، دیگر نمی‌توانید به رمزارز خود دسترسی پیدا کنید.

کیف پول‌های رمزارز

کیف پول رمزارز یک برنامه است که به عنوان یک کیف پول دیجیتال برای رمزارز شما عمل می‌کند و برای ذخیره رمزارز استفاده می‌شود. کیف پول رمزارز برای ارتباط با شبکه بلاکچین استفاده می‌شود. به عنوان یک علاقه‌مند و سرمایه‌گذار رمزارز، امنیت کیف پول رمزارز اولویتی برای حفظ امنیت رمزارز شماست. کلید خصوصی در کیف پول رمزارز می‌تواند به شکل رشته‌ای از کاراکترهای الفبایی-عددی یا به صورت عبارت 12 یا 24 کلمه‌ای باشد. از این عبارات یا کاراکترهای الفبایی-عددی برای دسترسی به کیف پول رمزارز استفاده می‌شود. نمونه‌هایی از کیف پول‌های رمزارز عبارتند از Trust Wallet، MetaMask، Ledger Nano X، Trezor One، Exodus و غیره.

1. کیف پول‌های امانی و غیرامانی

کیف پول امانی یک کیف پول دیجیتال است که در آن شخص ثالث کلیدهای خصوصی رمزارز شما را مدیریت می‌کند. شخص ثالث کنترل کامل رمزارز شما را در اختیار دارد، در حالی که کاربر تنها نیاز به اعطای مجوز برای ارسال یا دریافت رمزارزها دارد. صرافی‌های متمرکز رمزارز (CEX) نمونه‌ای از کیف پول امانی هستند.

کیف پول‌های غیرامانی، کیف پول‌های رمزارزی هستند که به مالک کنترل کامل بر دارایی‌های رمزارز خود را می‌دهند. کیف پول‌های غیرامانی به عنوان کیف پول‌های کاملاً غیرمتمرکز شناخته می‌شوند. زمانی که کاربر یک کیف پول غیرامانی ایجاد می‌کند، یک کلید خصوصی و کلید عمومی برای او تولید می‌شود. کلید خصوصی رمز عبور کیف پول غیرامانی است و امنیت کیف پول به نحوه نگهداری امن کلید خصوصی توسط کاربران بستگی دارد.

2. خطرات کلید خصوصی و نحوه جلوگیری از خسارت

کیف پول رمزارز با خطراتی همراه است زیرا کاربر در صورت از دست دادن دسترسی به کلید خصوصی (عبارت بازیابی) یا هک شدن کلید خصوصی، تمام رمزارزهای موجود در کیف پول خود را از دست می‌دهد. وقتی کاربران کلیدهای خصوصی خود را در Google Drive یا iCloud ذخیره می‌کنند، هکرها می‌توانند به حساب‌های آنها نفوذ کرده و به کلیدهای خصوصی دسترسی پیدا کنند و کیف پول‌های غیرامانی را هک کنند. اگر کاربران کلیدهای خصوصی خود را به صورت فیزیکی ذخیره کنند، ممکن است آنها را در اثر سرقت، گم شدن یا بلایای طبیعی و سایر دلایل از دست بدهند. امنیت کلید خصوصی یکی از دلایلی است که کاربران رمزارز خود را در کیف پول‌های صرافی‌های متمرکز (کیف پول‌های امانی) به جای کیف پول‌های غیرمتمرکز رمزارز (کیف پول‌های غیرامانی) ذخیره می‌کنند. کیف پول‌های امانی و غیرامانی هر دو خطرات خود را دارند، صرافی‌هایی وجود دارند که هک شده‌اند و هکرها با رمزارزهای کاربران فرار کرده‌اند، مانند صرافی‌های بزرگی همچون Bitmart، Crypto.com و غیره.

کلیدهای خصوصی را می‌توان در کامپیوترهای شخصی، فلش درایو‌ها، تلفن‌های همراه، کاغذ یا کیف پول‌های سخت‌افزاری ذخیره کرد. بهترین نوع ذخیره‌سازی کلید خصوصی به این بستگی دارد که چقدر قصد دارید از رمزارز خود استفاده کنید و چقدر مراقب هستید. کیف پول‌های سخت‌افزاری به عنوان امن‌ترین روش ذخیره‌سازی کلیدهای خصوصی شناخته می‌شوند. کیف پول‌های سخت‌افزاری که به عنوان کیف پول‌های سرد نیز شناخته می‌شوند، کیف پول‌های غیرامانی فیزیکی هستند که برای ذخیره رمزارز استفاده می‌شوند. کاربران با استفاده از این دستگاه فیزیکی کنترل کامل این کیف پول را در اختیار دارند. کیف پول‌های سخت‌افزاری در برابر کلاهبرداری‌های کلید خصوصی در اینترنت آسیب‌پذیر نیستند، اما کاربران می‌توانند در صورت از دست دادن درایو فیزیکی کیف پول، دسترسی به کیف پول‌های خود را از دست بدهند. نمونه‌هایی از کیف پول‌های سخت‌افزاری عبارتند از Trezor Model، Ledger Nano S، Ledger Nano X و غیره.

خلاصه

به طور خلاصه، یادگیری درباره جفت کلیدهای رمزارز برای درک اصول اولیه رمزارز و نحوه حفظ امنیت رمزارز شما ضروری است. مهم است بدانید که کلید خصوصی شما مانند رمز عبور کیف پول رمزارز شماست؛ اگر کلید خصوصی خود را از دست بدهید، دسترسی به آن را از دست خواهید داد. ایمنی کلید خصوصی هرگز نمی‌تواند بیش از حد مورد تأکید قرار گیرد و بهترین نوع ذخیره‌سازی کلید خصوصی به این بستگی دارد که چقدر قصد دارید از رمزارز خود استفاده کنید و چقدر مراقب هستید. می‌توانید از یک کیف پول امانی استفاده کنید که در آن یک صرافی کنترل کلید خصوصی شما را در اختیار دارد و آن را برای شما ایمن نگه می‌دارد یا یک کیف پول غیرامانی که در آن مسئولیت کلید خصوصی خود را بر عهده می‌گیرید و کنترل کامل رمزارز خود را در اختیار دارید.