هنگام ورود به دنیای ارزهای دیجیتال، یکی از اصطلاحاتی که اغلب با آن مواجه می‌شویم "عرضه در گردش" است. عرضه در گردش به تعداد کل سکه‌ها یا توکن‌های یک ارز دیجیتال خاص اشاره دارد که در بازار موجود و فعالانه در گردش هستند. این شامل تمام سکه‌هایی است که توسط سرمایه‌گذاران، کاربران یا نهادها نگهداری می‌شوند و قفل نشده، محدود نشده یا توسط تیم پروژه یا سایر طرف‌ها نگهداری نمی‌شوند.

محاسبه عرضه در گردش شامل تخمین تعداد سکه‌هایی است که آزادانه در بازار معامله می‌شوند. این معمولاً توکن‌های قفل شده، توکن‌های رزرو شده برای توسعه یا اعضای تیم، و ارزهای ذخیره شده در خزانه پروژه را شامل نمی‌شود. عرضه در گردش اغلب به صورت یک مقدار کامل یا به عنوان نسبتی از کل مقدار ارز دیجیتال بیان می‌شود.

اهمیت عرضه در گردش در بازار ارزهای دیجیتال چند وجهی است. اولاً، نقش مهمی در محاسبه ارزش بازار یک ارز دیجیتال دارد. ارزش بازار با ضرب عرضه در گردش در قیمت فعلی بازار هر سکه تعیین می‌شود. این معیار به سرمایه‌گذاران و معامله‌گران کمک می‌کند تا اندازه و ارزش نسبی یک ارز دیجیتال را در مقایسه با دیگران ارزیابی کنند.

علاوه بر این، عرضه در گردش مستقیماً بر قیمت و حجم معاملات یک ارز دیجیتال تأثیر می‌گذارد. یک عرضه در گردش بزرگتر، با فرض تقاضای ثابت، می‌تواند به دلیل افزایش دسترسی منجر به قیمت پایین‌تر هر سکه شود. از طرف دیگر، یک عرضه در گردش کوچکتر ممکن است به ارزش کمیابی بالاتری منجر شود و در صورت قوی ماندن تقاضا، قیمت را افزایش دهد.

توزیع توکن‌ها بین سرمایه‌گذاران و کاربران نیز در عرضه در گردش منعکس می‌شود. یک عرضه در گردش خوب توزیع شده، تمرکززدایی را ترویج می‌دهد و تمرکز توکن‌ها در دست چند نهاد را کاهش می‌دهد. این توزیع گسترده‌تر معمولاً مطلوب در نظر گرفته می‌شود، زیرا خطر دستکاری قیمت را کاهش می‌دهد و ثبات بازار را افزایش می‌دهد.

نقدینگی و پویایی بازار یک ارز دیجیتال تحت تأثیر عرضه در گردش آن قرار دارد. یک عرضه در گردش بالاتر معمولاً به نقدینگی بالاتر در بازار ترجمه می‌شود. این بدان معناست که اقدامات خرید و فروش تأثیر کمتری بر قیمت دارند و پتانسیل دستکاری بازار را کاهش می‌دهند. علاوه بر این، نقدینگی بالاتر امکان تجربیات معاملاتی روان‌تر و کارآمدتر را برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌کند.

تمایز بین عرضه کل و عرضه در گردش مهم است. عرضه کل نشان‌دهنده تعداد کل سکه‌ها یا توکن‌هایی است که برای یک ارز دیجیتال وجود خواهد داشت، در حالی که عرضه در گردش تنها شامل سکه‌هایی است که فعالانه در بازار در گردش هستند. تفاوت بین این دو رقم ممکن است شامل توکن‌های رزرو شده یا قفل شده، سکه‌های استخراج نشده یا هنوز منتشر نشده، و تخصیص‌های تیم یا پروژه باشد.

درک مفهوم عرضه در گردش برای موارد استفاده مختلف در فضای ارزهای دیجیتال ضروری است. سرمایه‌گذاران و معامله‌گران اغلب هنگام تحلیل پتانسیل بازار یک ارز دیجیتال و تصمیم‌گیری برای سرمایه‌گذاری، عرضه در گردش را در نظر می‌گیرند. همچنین می‌تواند بینش‌هایی در مورد استراتژی توزیع توکن یک پروژه هنگام ارزیابی قابلیت اجرای آن ارائه دهد. مقایسه عرضه در گردش ارزهای دیجیتال مختلف به درک موقعیت نسبی بازار آنها از نظر ارزش بازار، حجم معاملات و نقدینگی کمک می‌کند. علاوه بر این، به درک اقتصاد توکن یک ارز دیجیتال، از جمله نرخ تورم بالقوه و تأثیر تغییرات عرضه بر ارزش ارز دیجیتال کمک می‌کند.

به طور کلی، عرضه در گردش یک مفهوم اساسی در بازار ارزهای دیجیتال است که بر ارزش بازار، پویایی قیمت، توزیع توکن، نقدینگی و ملاحظات مختلف سرمایه‌گذاری تأثیر می‌گذارد. با درک اهمیت آن، سرمایه‌گذاران می‌توانند تصمیمات آگاهانه‌تری در دنیای پویای ارزهای دیجیتال اتخاذ کنند.