حداکثر عرضه یک ارز دیجیتال نشان‌دهنده نهایی‌ترین مقدار سکه‌ها یا توکن‌هایی است که قرار است در چارچوب یک ارز دیجیتال خاص وجود داشته باشد. این حداکثر عرضه به عنوان یک محدودیت سختگیرانه که از قبل توسط پروتکل تعیین شده عمل می‌کند و کمیابی را ایجاد می‌کند و به طور بالقوه ارزش دارایی را در طول زمان به دلیل محدودیت دسترسی آن افزایش می‌دهد.